W ostatnim artykule z tego cyklu poruszaliśmy kwestię problemów z płatnością podatku przez podatnika oraz możliwych rozwiązań, jakie wynikają w tym zakresie z Ordynacji podatkowej. Dzisiaj natomiast skupimy się na sytuacji odwrotnej, tj. takiej, kiedy podatnik może domagać się od władz skarbowych zwrotu nadpłaconego podatku.

Jako że do obowiązków podatnika należy regulowanie podatków wyłącznie w wysokości przewidzianej przepisami prawa, w wielu przypadkach przysługuje podatnikom prawo do ubiegania się o zwrot nadpłaty podatku.

Osoba ubiegająca się o zwrot nadpłaty powinna złożyć wniosek o jej stwierdzenie. Jako że nie ma jednolitego formularza takiego wniosku, przygotowany dokument powinien standardowo zawierać:

1) dane wnioskodawcy – imię i nazwisko/nazwę podatnika, adres zamieszkania/siedziby oraz PESEL/NIP;

2) wskazanie organu, do którego kierowany jest wniosek (właściwego naczelnika urzędu skarbowego);

3) określenie rodzaju podatku oraz okresu/roku, w którym występuje nadpłata;

4) określenie wysokości nadpłaty;

5) przedstawienie stanu faktycznego uzasadniającego złożenie wniosku.

Co istotne, złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty nie wymaga dokonywania opłaty skarbowej.

Jednocześnie podatnicy, którzy są zobowiązani do składania zeznań lub deklaracji podatkowych zobowiązani są również do złożenia wraz z takim wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty stosownej korekty zeznania lub deklaracji dotyczącej okresu i podatku, do którego odnosi się nadpłata.

Zwrot nadpłaty poprzedza prowadzone przez organ postępowanie wymiarowe w sprawie nadpłaty. Rezultatem wszczęcia takiego postępowania będzie wydanie przez organ podatkowy decyzji określającej nadpłatę, ewentualnie odmawiającej jej stwierdzenia.

Warto ponadto pamiętać, iż nadpłata podatku nie zawsze zostanie zwrócona podatnikowi. Przed dokonaniem wypłaty sprawdzony zostanie bowiem stan konta podatnika w urzędzie skarbowym. Nadpłata podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych. W razie braku takich obciążeń podatnik otrzymuje nadpłatę, chyba że złoży wniosek o zaksięgowanie całej lub części przysługującej mu kwoty na przyszłe zobowiązania podatkowe.

Zgodnie z art. 80 § 1 Ordynacji podatkowej, prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu. Zwrot lub zaliczenie nadpłaty na poczet istniejących lub przyszłych zobowiązań podatkowych następuje z kolei w terminach wskazanych w art. 77 Ordynacji podatkowej. Bieg terminu do zwrotu nadpłaty może zostać przerwany w następstwie złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty lub zwrot nadpłaty, a także zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Po upływie wskazanego wyżej terminu wygasa również prawo do złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych oraz możliwość zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych.