18 listopada 2020 roku opublikowano obwieszczenie Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2021 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.

Wysokość maksymalnej rocznej podstawy składek na ubezpieczenie emerytalne oraz rentowe, uzależniona jest od wysokości przeciętnego prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w roku 2021, które ustalone zostało na poziomie 5.259 zł.

Podstawa składek emerytalno-rentowych w 2021 nie będzie mogła być zatem większa od kwoty 30-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia czyli wartości 157.700 zł. Jest to wzrost o kwotę 870 zł w porównaniu do roku 2020, gdzie postawa 30-krotności kształtuje się na poziomie 156.810 zł

Od momentu przekroczenia podstawy 30-krotności składek przez ubezpieczonego, płatnik składek zaprzestaje naliczania składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe należnych po stronie zarówno pracownika jak i pracodawcy. Przekroczenie podstawy składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe  nie ma wpływu na obowiązek naliczania pozostałych składek na ubezpieczenia: chorobowe, wypadkowe, zdrowotne, Fundusz Pracy oraz FGŚP.

Co ważne, ograniczenie rocznej podstawy na ubezpieczenie emerytalno-rentowe nie powoduje również zaprzestania naliczania składek PPK w przypadku gdy dany pracownik nie zrezygnował z uczestnictwa w dodatkowym systemie emerytalnym. Pomimo zerowej podstawy na ubezpieczenia emerytalno-rentowe przy przekroczeniu limitu 30-krotności pracodawca jest nadal zobowiązany do naliczenia i przekazania składek do instytucji finansowej prowadzącej w imieniu pracownika rachunek PPK.