- Raportowanie schematów podatkowych – termin upływa 30 czerwca 2019 r.
- Zmiany w pobieraniu podatku u źródła – płatności powyżej 2 mln PLN
- Polska wygrała z Komisją Europejską w sprawie podatku handlowego
- Brak odliczenia VAT z kartą paliwową
- Umowa o dzieło z zerowymi kosztami
- Wysokie kary za brak stosowania mechanizmu podzielonej płatności (split payment)
1. Raportowanie schematów podatkowych – termin upływa 30 czerwca 2019 r.
Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują zmiany w Ordynacji Podatkowej odnośnie raportowania tzw. schematów podatkowych (więcej: https://www.nexiaadvicero.eu/raportowanie-schematow-podatkowych-mandatory-disclosure-rules-od-2019-r/).
Schematy podatkowe, zgodnie z zapisami ustawy, rozumiane są jako czynność lub zespół powiązanych ze sobą czynności, których co najmniej jedna strona jest podatnikiem lub które mają lub mogą mieć wpływ na powstanie lub niepowstanie obowiązku podatkowego (inaczej zwane uzgodnieniem), a jednocześnie:
- spełniają kryterium głównej korzyści oraz posiadają jedną z ogólnych cech rozpoznawczych wymienionych w ustawie lub
- posiadają szczególną cechę rozpoznawczą lub posiadają inną szczególną cechę rozpoznawczą.
Schematy krajowe podlegają raportowaniu wówczas, gdy korzystający jest podmiotem kwalifikowanym – jego przychody, koszty lub aktywa przekraczają 10 mln euro lub schemat dotyczy rzeczy lub praw o wartości rynkowej powyżej 2,5 mln euro, lub korzystający jest powiązany z podmiotem spełniającym powyższe kryteria kwotowe.
Dla schematów transgranicznych nie zostało wprowadzone kryterium kwalifikowanego korzystającego, dlatego podlegają raportowaniu niezależnie od kwoty uzgodnienia czy charakteru uczestnika.
Regulacje Ordynacji podatkowej wprowadziły termin raportowania – jest to co do zasady 30 dni:
- od dnia następnego po udostępnieniu schematu podatkowego,
- od następnego dnia po przygotowaniu do wdrożenia schematu podatkowego, lub
- od dnia dokonania pierwszej czynności związanej z wdrażaniem schematu podatkowego
– w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.
Niemniej jednak, w odniesieniu do schematów podatkowych wdrożonych w roku 2018, tj:
- transgranicznych, w stosunku do których pierwszej czynności związanej z ich wdrażaniem dokonano po 25 czerwca 2018 r.
- krajowych, w stosunku do których pierwszej czynności związanej z ich wdrażaniem dokonano po 1 listopada 2018 r.
obowiązek raportowania tych schematów odroczony został do 30 czerwca 2019 r.
Brak zgłoszenia schematu, tak samo jak brak spełnienia innych wymogów informacyjnych wobec uczestniczących podmiotów, czy też brak wprowadzenia wewnętrznej procedury w zakresie raportowania stanowi co do zasady przestępstwo skarbowe i podlega wysokim karom.
Zapraszamy do kontaktu w przypadku praktycznych pytań dotyczących raportowania lub kształtu obowiązkowej wewnętrznej procedury.
2. Zmiany w pobieraniu podatku u źródła – płatności powyżej 2 mln PLN
Już od 1 lipca 2019 r. zaczynają obowiązywać zmienione zasady poboru podatku u źródła: https://www.nexiaadvicero.eu/nowe-obowiazki-w-zakresie-podatku-u-zrodla-wht/
W szczególności istotne zmiany dotyczą przypadków, gdzie płatności dokonane przez polskiego płatnika na rzecz tego samego podmiotu zagranicznego przekraczają w ciągu roku finansowego 2019 kwotę 2 mln PLN – w takim przypadku, począwszy od 1 lipca 2019 r., kolejne płatności do takiego podmiotu wymagają albo pobrania 19% lub 20% podatku u źródła, albo zastosowania dodatkowej kompleksowej dokumentacji wymaganej dla niepobrania takiego podatku.
Zapraszamy do kontaktu w przypadku potrzeby przygotowania odpowiednich oświadczeń, przeprowadzenia procedury należytej staranności, wystąpienia o opinię zabezpieczającą czy też z wnioskiem o zwrot nadpłaty w podatku u źródła.
3. Polska wygrała z Komisją Europejską w sprawie podatku handlowego
W roku 2016 Polska próbowała wprowadzić podatek od sprzedaży detalicznej, którego podatnikami stałyby się w największe sieci handlowe. Zgodnie z założeniami planowano wprowadzenie dwóch stawek podatku od handlu: 0,8 proc. od przychodu między 17 mln zł a 170 mln zł miesięcznie i 1,4 proc. od przychodu powyżej 170 mln zł miesięcznie. Podatek miał obowiązywać od września 2016 roku.
Komisja Europejska stwierdziła wówczas, że taka konstrukcja podatku faworyzuje w praktyce mniejsze sklepy i sieci handlowe, dlatego stanowi ukrytą pomoc publiczną. Zostało wszczęte postępowanie i wydany został zakaz stosowania podatku jeszcze przed datą jego formalnego obowiązywania. Polska nie zgodziła się i odwołała od tej decyzji, wskazując podobieństwo formy do podatków działających we Francji czy Hiszpanii.
W zeszłym miesiącu, 16 maja 2019 r., Polska wygrała sprawę w Sądzie UE w kwestii podatku od handlu. Sąd uznał, że konstrukcja podatku nie stanowi formy pomocy publicznej dla wybranej grupy przedsiębiorców, jak twierdziła Komisja. KE prawdopodobnie odwoła się do drugiej instancji, więc na ostateczną decyzję będzie trzeba jeszcze poczekać.
W praktyce pojawia się więc możliwość, że Polska będzie mogła pobierać podatek handlowy od stycznia 2020 r.
4. Brak odliczenia VAT z kartą paliwową
W dniu 15 maja 2019 r. TSUE wydał wyrok w sprawie opodatkowania VAT transakcji związanych z używaniem kart paliwowych (sygn. C-235/18, w sprawie Vega International). TSUE uznał, że ani emitenci kart paliwowych, ani ich klienci kupujący benzynę lub olej napędowy na stacji nie mogą odliczać podatku zawartego w cenie paliwa, jeśli emitent refakturuje paliwo na korzystającego z karty i pobiera za to opłatę. Wynika to z tego, że emitent udostępniający klientom karty paliwowe nie sprzedaje paliwa, tylko świadczy usługę finansową (kredytową), która jest zwolniona z podatku.
W sprawie, której dotyczył wyrok TSUE, chodziło o austriacką spółkę Vega International, która wydawała imienne karty paliwowe m.in. kierowcom polskiej spółki zależnej Vega Poland. Spółka austriacka dostawała od polskich dostawców paliwa faktury z wykazanym VAT. Pod koniec każdego miesiąca refakturowała je na Vega Poland i doliczała opłatę w wysokości 2 proc. Transakcję zawieraną pomiędzy sprzedawcą paliwa, emitentem karty i odbiorcą traktowano dla celów VAT jako towarową transakcję łańcuchową, która umożliwiała odliczenie wykazanego podatku należnego dla każdego z podmiotów biorących udział w transakcji.
Podwyższy schemat został podważony przez sąd. Według TSUE, firma wydająca karty nie sprzedaje paliwa, tylko kredytuje jego zakup. Trybunał wyjaśnia, że w tej sytuacji klient „bierze kredyt” na benzynę. To jest najbardziej przełomowa informacja, gdyż usługi finansowe są zwolnione z VAT czyli nie można od nich odliczyć podatku.
Taki wyrok może istotnie wpłynąć na dotychczasowe rozliczenia bazujące na kartach paliwowych. Chociaż część podmiotów podnosi argumenty wskazujące na nieadekwatność zastosowania do ich sytuacji przedmiotowego wyroku TSUE, to istnieje ryzyko zakwestionowania ich prawa do odliczenia VAT naliczonego. Oczekuje się, że Ministerstwo Finansów wyda w tej sprawie interpretację ogólną.
5. Umowa o dzieło z zerowymi kosztami
Obowiązujące regulacja dają możliwość stosowania ryczałtowych kosztów w wysokości 50% lub 20% w przypadku umów o dzieł. Niemniej jednak, takich kosztów nie można założyć do wszystkich dzieł, zgodnie z interpretacją dyrektora KIS, wydaną w dniu 10 maja 2019 r., sygn. 0113-KDIPT3.4011.119.2019.2.SK.
Sytuacja poddana interpretacji to kwestia odliczania kosztów uzyskania przychodów przy umowach o dzieło z przeniesieniem praw autorskich. Podatnik zatrudniał do realizacji projektów ekspertów, którzy przygotowywali określoną dokumentację wnioskową i finalnie przenosili na niego prawa autorskie. Zgodnie z interpretacją KIS, nie można stosować kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% w sprawie ekspertów, którzy piszą, a następnie oceniają wnioski. Dyrektor wyjaśnił, że w katalogu twórców w ustawie o PDOF nie zawierają się eksperci piszący i oceniający wnioski.
W tym wypadku również nie znajdą zastosowania 20% koszty uzyskania przychodów. Dochody z tytułu wynagrodzeń wypłacanych ekspertom, którzy przenoszą prawa do powstałych dzieł, powinny być klasyfikowane jako przychody z praw majątkowych. W takim przypadku podatnik nie ma prawa do zastosowania ryczałtowych kosztów uzyskania przychodu, w związku z tym podatek zostanie zapłacony od przychodu.
6. Wysokie kary za brak stosowania mechanizmu podzielonej płatności (split payment)
Ministerstwo Finansów pracuje nad projektem zmian do ustawy o VAT, zgodnie z którym zostanie wprowadzony obowiązkowy split payment dla określonych dostaw towarów i usług. Zgodnie z projektem, zmiany mają dotyczyć katalogu około 150 towarów lub usług, wskazanych w projektowanym załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Obowiązkowy split payment ma obowiązywać w powyższym przypadku, gdy wartość płatności przekracza kwotę 15 tys. PLN i mieć zastosowanie do transakcji od września 2019 r. Jednocześnie, obowiązkowy split payment ma oznaczać koniec krajowego reverse charge.
Celem zmienianych regulacji jest dalsze ograniczenie wyłudzeń podatkowych. Przedsiębiorcy generalnie pochwalają pomysł projektu, jednak sama forma, w jakiej podaje to ustawodawca, pozostawia wiele do życzenia. Ministerstwo Finansów m.in. bezwzględnie wymaga zapisu na fakturach „mechanizm podzielonej płatności”, a błędy związane ze split payment czy też literówki mają być karane 100% sankcją VAT. Za pominięcie podzielonej płatności przepisy również przewidują karanie wpłacających, a także odebrana zostanie możliwość zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych.
Projekt jest na etapie konsultacji.